Wanneer zal de euro crashen?

Niemand kan met absolute zekerheid voorspellen of en wanneer de euro zal instorten. Er zijn echter enkele tekenen dat het einde van de euro nabij is. Deze bijdrage kunt u daarom het beste direct uitprinten en kijken wat er volgend jaar van is geworden.

Het economische belang van de euro

Om de zorgen over het voortbestaan van de euro te begrijpen, moet men eerst de ideologie en de economische betekenis erachter begrijpen. Toen de euro werd geboren, stond de wereld van het betalingsverkeer, maar ook banken en de industrie, in een heel andere volgorde. Zo bezaten in die tijd slechts een paar mensen een creditcard die wereldwijd kon worden gebruikt. Daarom ging elke buitenlandse reis gepaard met wisselkoersverliezen en wisselkoersverliezen veroorzaakt door het verschil tussen de aan- en verkoopprijs van vreemde valuta.

Politici hebben eenvoudigweg het werk en de bijbehorende kosten van het opslaan, wisselen en vervoeren van meerdere valuta’s als onproductief beschouwd en hebben geprobeerd de economie te versterken door de euro in te voeren.

Onder het motto dat vrijhandel zonder grenzen leidt tot economische groei, werden in de Europese Unie tariefmuren afgeschaft. Voor een particulier is het dus geen probleem om naar Antwerpen te gaan, daar heerlijke Belgische koffie te kopen en naar huis te vervoeren.

Wie profiteert van de euro?

Maar nu terug naar de euro! De euro biedt bedrijven veel zakelijke voordelen, aangezien alle barrières voor export en import naar eurolanden zijn weggenomen, en dus kosten voor valutawissel:

De industrie werd verlost van kosten en profiteerde dus aanvankelijk van de euro. Dus zolang “bailouts” of steunmaatregelen voor worstelende eurolanden niet de overhand hebben, heeft de industrie er alle belang bij om de euro te behouden;
Andere begunstigden van de invoering van de euro zijn vrijwel alle bedrijven die relatief laaggeprijsde goederen produceren. Denk bijvoorbeeld aan chocolade en ‘coffee to go’. Zelfs na 10 jaar inflatie (van 2002 tot 2012) zou deze ‘coffee to go’ nooit zo veel hebben gekost als nu, rond de € 2,50. Vraag de ouderen maar eens hoeveel een kop koffie nu zou kosten;
Bovendien is de euro uitermate geschikt gebleken om nieuwe bureaucratische initiatieven van overheden te faciliteren. Onder het mom van het “Europese idee” zetten politici zich in voor het creëren van één gemeenschappelijke Europese centrale eenheid. Met nog meer bureaucratie dan ooit tevoren. Daarom is er geen reden om aan te nemen dat politici deze toegenomen macht vrijwillig zullen opgeven. Want alle plannen die in het thuisland niet kunnen worden uitgevoerd, worden overgedragen aan de EU-Commissie en van daaruit terugkeren als bindende regelgeving.

Trouwens, de makers van de Europese Unie dachten er vroeger anders over: de EU was alleen verantwoordelijk voor de interne markt, niet voor bureaucratisering. Kortom, er zijn te veel argumenten voor zowel grote bedrijven als politici om bij de euro te blijven.

Afnemende stabiliteit van de euro

Concluderend kan daarom worden gezegd dat politici de euro en de daaraan verbonden privileges niet vrijwillig zullen opgeven. Maar in de tussentijd zijn er tegengestelde krachten in de reële economie ontstaan die de valutastabiliteit beïnvloeden.

Toen landen werden toegelaten tot de eurozone, werden onder politieke druk ook landen met een zwakke economie opgenomen. Vroeger was het mogelijk om de Griekse drachme of de Spaanse peseta af te schrijven (devalueren), maar tegenwoordig is die mogelijkheid niet meer mogelijk. Als zo’n land dus een hoge rente moet betalen als gevolg van een zwakke economie, ontstaat er inflatie en een afname van de concurrentiepositie.

De meeste beleggers zijn er inmiddels van overtuigd dat de meest kwetsbare landen hun schulden niet meer kunnen terugbetalen. Dit is waar de echte zwakte van de euro ligt, en iedereen die deze ontwikkelingen volgt, kan tot op zekere hoogte inschatten wanneer de euro zal instorten.

Daardoor kunnen sommige landen zichzelf niet meer herfinancieren. Iedereen die dit toegeeft, zit heel dicht bij de kern van het probleem. Om de financiering van deze landen te verzekeren, wordt een nieuwe kunstmatige structuur gecreëerd. Niemand weet echt wat dat betekent. In dit verband blijft de naam van het Europees Stabiliteitsmechanisme (ESM) zonder verdere uitleg in de media verschijnen.

Wat is het Europees Stabiliteitsmechanisme (ESM)?

Vreemd maar waar: iedereen kan het ESM-contract zien. Het is een “financiële instelling”, dwz een particuliere onderneming naar Luxemburgs recht.

Elk van de deelnemende eurolanden verstrekt eigen vermogen (dwz een soort kapitaalinvestering) aan deze particuliere onderneming. In totaal moet er 700 miljard euro betaald worden!

Het ESM koopt dan staatsobligaties op van landen die niemand meer wil. En dan garanderen ze deze leningen en verkopen ze vervolgens aan investeerders in een nieuwe gedaante als “ESM-obligaties”. Ze worden echter duidelijk alleen gedekt door het ESM-basiskapitaal. En daar verschuilt zich nu het bekende “in het gras gebeten”. Als een land als Griekenland niet meer kan betalen (failliet), dan stopt ook de betaling en rente op de ESM-obligaties. Zo kan men vrij nauwkeurig voorspellen wanneer de euro uiteen zal vallen:

of wanneer het vertrouwen in het ESM verloren is gegaan;
of als het aandelenkapitaal is opgebruikt.

Wat zullen de gevolgen zijn van het einde van de euro?

Er zijn zelfs financiële analisten die in dit verband 1 januari 2013 als overgangsdatum aanwijzen. Voor particuliere spaarders en beleggers hoeft dit niet slecht te zijn, want er is een spaarregeling en het gemiddelde vermogen wordt niet beïnvloed door de wisselkoers. Om deze reden moet u uw geld in de vorm van banksaldi of aandelen houden en niet beleggen in ESM-obligaties, met name Spaanse staatsobligaties.

Iedereen die deze voorzorgsmaatregelen in acht neemt, kan rustig de komende gebeurtenissen afwachten.€