Slechte krediethandel, winstgevende business
De schuldencrisis zorgt voor creativiteit: Amerikaanse investeerders kopen massaal onze slechte leningen op en geven het beheer over aan gespecialiseerde incassobureaus. Een zeer winstgevende onderneming.
De Europese consument kan de lening niet meer terugbetalen
De landen van de eurozone bevinden zich in een recessie. De werkloosheid is erg hoog en veel consumenten en bedrijven kunnen hun leningen niet meer terugbetalen. Het resultaat is dat financiële instellingen miljarden slechte leningen hebben.
Volgens een onderzoek van financieel adviesbureau Pricewaterhouse Coopers (PwC) hebben Europese banken nu meer dan € 1 biljoen aan slechte leningen. Dit geldt voor leningen:
- waarover al enige tijd geen rente is betaald;
- of die niet of niet op tijd worden terugbetaald.
En volgens PwC komt er nog eens 1,5 biljoen euro bij aan leningen die weliswaar niet ziek zijn, maar niet meer tot de core business van de deelnemende banken behoren en dus afgebouwd moeten worden.
Schokkende stijging van “niet-renderende leningen”.
Vooral in de crisislanden van Zuid-Europa neemt het aantal zogenaamde “niet-renderende leningen” alarmerend toe:
- in Spanje met 23% tot EUR 136 miljard;
- in Italië met 37% tot 107 miljard euro;
- en in Griekenland met bijna 50% tot 40 miljard euro.
Amerikaanse banken zijn op zoek naar goedkope leningen
Grote Amerikaanse banken gebruiken de Europese bankencrisis om goedkoop in te kopen. Zo wisselen hele kredietportefeuilles voor een schijntje (tot minder dan 20% van de oorspronkelijke boekwaarde) van eigenaar. Grote investeringsbanken en speciale hedgefondsen laten van zich horen. Door concurrerende prijzen voor deze leningen te bieden, kunnen hefboompartijen een veel hoger rendement behalen dan in de VS, waar de rente momenteel op een historisch dieptepunt staat.
Vooral Wells Fargo spreekt voor zich
Terwijl Europese instellingen worstelen met kredietcrisissen en strengere liquiditeits- en kapitaalvereisten, zijn sommige Amerikaanse banken op zoek naar goedkope investeringsmogelijkheden met een goed rendement.
Met name Wells Fargo zoekt naar koopjes in Europa. De in Californië gevestigde bank heeft al kredietportefeuilles overgenomen van de Franse bankgigant BNP Paribas, Allied Irish Banks en Bank of Ireland. En de aanhoudende marktonrust in Europa biedt kansen voor de Amerikaanse bank om nog winstgevender aankopen te doen.
Ook Wells Fargo kocht een pakket leningen van zo’n 4,8 miljard euro van de Westdeutsche Landesbank (WestLB), net voordat de noodlijdende staatsbank in ernstige problemen kwam. De verkochte kredietportefeuille is altijd een bijzonder goed presterend onderdeel van WestLB geweest en heeft ook de aandacht getrokken van internationale investeerders. De deal voorzag WestLB van de dringend benodigde middelen om haar financiële positie te versterken.
Aan de andere kant kondigden in juni 2012 nog twee Europese banken, die ook te lijden hadden onder de financiële crisis en strengere kapitaalvereisten, soortgelijke transacties aan:
- Het New Yorkse Citigroup wilde een deel van de kredietportefeuille van het Franse Societé Génerale overnemen.
- Daarnaast verkocht Commerzbank’s dochteronderneming Eurohypo een portefeuille van $ 760 miljoen aan een consortium van US Bancorp, Wells Fargo Bank en Blackstone.
Krediethandel is niet nieuw
De handel in volledige kredietportefeuilles komt uit de Angelsaksische landen en wordt al enkele jaren elders in Europa toegepast. In feite verwijst het naar een slechte praktijk met mogelijk onaangename gevolgen, omdat uiteindelijk complete bankbedrijfsonderdelen worden verhandeld.
Een Nederlandse bank zou bijvoorbeeld kunnen besluiten om alle verstrekte hypotheken over te dragen aan een bank in Hong Kong, waardoor Nederlandse debiteuren ineens tegenover Chinese crediteuren komen te staan. En deze nieuwe kredietverstrekkers kunnen strengere normen hanteren bij het verstrekken van leningen, normen die de kredietnemer in ernstige problemen kunnen brengen. Dit is de belangrijkste reden waarom transacties met kredietportefeuilles van deze omvang eigenlijk verboden zouden moeten worden.
De bankcliënt is verdwaald in de geglobaliseerde financiële jungle
Een ander probleem is de samenstelling en omvang van kredietportefeuilles: ze beginnen bij een paar honderd miljoen en kunnen gemakkelijk oplopen tot miljarden. Dit is, op zijn zachtst gezegd, het “jongleren” met hele banken over de hele wereld. Vanuit het oogpunt van de klant geeft dit de bancaire sector een nog anoniemer aanzien en verliest de klant een vertrouwd aanspreekpunt en voelt hij zich hulpeloos verloren in de geglobaliseerde financiële jungle.
De belastingbetaler draagt de resterende verliezen
Deze bijdrage gaat over “koopjes” omdat Amerikanen niet dom zijn en geen manden met rotte eieren kopen. Betrokken kredietportefeuilles worden vooraf grondig geanalyseerd en er worden alleen aankopen gedaan als het om geclearde dossiers gaat.
Beschadigde en beschadigde pakketten worden achtergelaten bij de oorspronkelijke bank. De enorme verliezen die daaruit voortvloeien, zullen uiteindelijk worden gedragen door de belastingbetalers.€