Reguliere roodstand: een probleem.. of niet?

Opeens verschijnen ze: rode cijfers op je bankrekening. Het is sneller dan ooit gebeurd met al die aanlokkelijke kledingadvertenties, outlets, gsm’s… Wanneer wordt rood staan ​​echt een probleem en hoe kom je er vanaf? Redstanders ervaring en advies van hét budgetinstituut bij uitstek: NIBUD.

Vroeger was het simpel: als je iets wilde kopen, spaarde je tot je geld had. Alles wat je kocht kwam uit één goed georganiseerd loonpakket en je hield een grootboek bij. Maar beetje bij beetje is het drastisch veranderd. Aangemoedigd door banken, kredietverenigingen en winkelketens consumeren we steeds vaker eerst en betalen we later. Het geeft je het onmiddellijke plezier van een aankoop, en de zorgen… nou, die komen later. Maar dit heeft een andere kant. Omdat steeds meer mensen de realiteit verliezen tegenover al deze verleidingen. Het BKR, dat alle uitstaande leningen registreert, heeft de teller elk jaar flink verhoogd. Uit een onderzoek van begrotingsinformatieorganisatie NIBUD blijkt dat een groot aantal respondenten eerder of nu ineens en nooit eerder had uitgegeven. Is ons betalingsmoraal makkelijker geworden? Ongetwijfeld speelt ook het feit dat geldzaken steeds ingewikkelder worden en het leven duurder wordt een rol.

In de min staan: een persoonlijk verhaal

Renske: “Ik heb nog nooit gespaard. Ik werk al sinds mijn 21e en zelfs mijn salaris stond letterlijk een half jaar in het rood. Dat stoorde mij ook niet, ik heb liever spullen dan een groot banksaldo. Maar nu begin ik er anders over te denken. Een paar jaar geleden werd ik onverwacht werkloos. Omdat er een fout was gemaakt met mijn uitkering, moest ik zelfs geld lenen van mijn moeder om te gaan winkelen. Dan denk je dat enige reserve voordelen heeft. Daarnaast wilde ik heel graag een jaar het huis uit, nog steeds bij mijn moeder wonen. Ik word er langzaam gek van, ik wil onafhankelijk zijn. Maar ik wil niet veel geld lenen, dus nu ben ik aan het sparen voor meubels en dergelijke. Heel fanatiek, ik begon er zelfs de lol van in te zien hoe het geld op de bank groeide. Ik vind het ook ongelooflijk stom dat ik nooit iets voor dit soort dingen heb bewaard. Soms lijkt het alsof het me 24 jaar heeft gekost om volwassen te denken…

Trend: rood

Karolina Sodenkamp, ​​vertegenwoordiger van het NIBUD, wijst erop dat er een “tendens” is om meer te besteden, vooral onder jongeren: “Tijdelijk rood staan ​​is ook niet zo erg. Zolang het probleem niet structureel wordt. Wanneer je salaris komt binnen en de rode cijfers zijn weg, het is niet alarmerend. Maar als het niet meer is, dan moeten de alarmbellen gaan rinkelen. Zolang je banktegoed niet wordt overschreden, worden de rekeningen nog steeds betaald. Maar op een gegeven moment wordt je krediet kan niet toenemen en uw betalingsopdrachten worden gewoon niet meer uitgevoerd.

Vaak hoeft u dergelijke drastische methoden niet eens te gebruiken om vroegtijdig uit de schulden te komen. Je kent de ijzeren waarheid: veel kleintjes maken één groot. Er zijn veel tekenen dat we het massaal beginnen te begrijpen. Bijvoorbeeld minder royaal eten of minder alcohol drinken als je uitgaat, of je koopgedrag aanpassen voor kleding en vakanties. Op deze manier kun je een groot verschil maken. Karolina Sodenkamp: “Als je ook maar een klein verschil hebt tussen je inkomsten en uitgaven, hoeft het niet zo pijnlijk te zijn om dat te verminderen.”

In de min staan: een persoonlijk verhaal

Lisbeth: “Ik heb te lang in een ongelukkige relatie gezeten. Dus viel ik in typisch comfortshoppen. In de stad en ik zat beter in mijn vel. Toen ik in een diepe dip zat, nam ik een doorlopend krediet voor een lange reis naar China. Een geweldige uitvinding, vond ik destijds. Met elke verhuizing, vakantie, verhoogde ik mijn krediet. Het was zo gemakkelijk. Maar voordat ik het wist, had ik enorme schulden. Toen mijn salaris werd gestort, stond mijn rekening al op nul. Maar dan was er altijd nog de creditcard. Ik dacht dat het beschaafd was om over geld na te denken, ik had andere zorgen. Dat veranderde niet totdat ik een nieuwe vriend maakte. Na een tijdje te hebben gekeken, noteerde hij mijn financiële situatie en bleek ik 17.000 gulden schuld te hebben. Ik was erg geschrokken en begon spontaan te huilen. Na die middag begon ik als een gek te betalen. Voor het eerst keek ik wat mijn vaste lasten zijn van de boodschappen en leuke dingen die ik heb uitgegeven. Waar ik stond, werd de schuld kleiner. Ik zat een tijdje enorm in de knieën, werd zelfs zuinig. Ik heb het niet meer, ik ben nog steeds niet vies van een (te) dure jas. Maar ik ben nooit meer rood. Ik red. Ik dacht altijd dat het bijhouden van een geldrekening burgerlijk was, lomp. Nu vind ik het nogal naïef om dat niet op orde te hebben.

Alles in orde

Bezuinigingen hebben het probleem van het steeds onzekerder worden van uw uitgavenpatroon nog niet opgelost. Giro, bank, klantenkaarten, creditcards, u kunt bijna overal en altijd geld uitgeven – en te veel uitgeven. Er is maar één manier om een ​​overzicht te krijgen: je inkomsten en uitgaven in één keer op een rijtje zetten. Een voorbeeld is het NIBUD budget masterbook. Vies werk? Karolina Sodenkamp: “Nou, echt leuk is het nooit. Maar als het goed is, hoef je het maar één keer te doen, en dan begrijp je ongeveer waar het grote gat in je uitgaven zit. Heel vaak blijkt dat je veel uitgeeft aan de telefoon of op kleren idioot.’ Het is gebruikelijk om de klaagzang te horen dat ‘het leven minder leuk wordt met al deze soberheid.’ Maar de onmiddellijke impuls om te kopen wordt gecompenseerd door het even fijne gevoel dat geld macht is. Zelfs als je die al te mooie nieuwe cabrio niet koopt, het is een geweldig gevoel om te weten dat je het kunt! Echt! En vergeet het gezegde niet: “De beste dingen in het leven zijn gratis.”

Ben ik echt zo rood?!

Laten we zeggen dat je het heel luchtig hebt gemaakt. De grootste fout die je kunt maken is om je te schamen en het probleem te negeren. Erger nog, je durft je post niet meer open te maken en zakt langzaam verder weg in de modderpoel. Hoewel een problematische flush inderdaad onderhevig is aan “verharding”. Ten eerste is er eerste hulp. Dit omvat het sluiten van overeenkomsten met grote schuldeisers via instanties zoals sociale diensten of andere instanties die adressen van lokale autoriteiten hebben. Ook een gemeentelijke kredietbank kan helpen bij het oplossen van financiële problemen. Niet iedereen realiseert zich dat schuldeisers er vaak de voorkeur aan geven dat je € 100 per maand terugbetaalt dan altijd een deurwaarder naar je toe te sturen. Karolina Sodenkamp: “Vaak is het mogelijk om met woningcorporaties, gemeenten en andere schuldeisers te praten. Bel ze en probeer iets te onderhandelen. Houd je aan deze conventies of je bent echt een loser. Je bent niet echt een loser als je in deze situaties zit, maar wel als je niet op zoek bent naar oplossingen.

Dus je dacht dat je rood was?

(Hollywood gaat in het kwadraat failliet)

In de min staan: een persoonlijk verhaal

Ilse: ‘Mijn vriend en ik zijn al vijf jaar arm. Ik kocht gebruikte kleding, tanken was vaak geen optie en ’s avonds kookten we goedkoop of gingen we uit eten met anderen. De deurwaarder kwam regelmatig omdat we ‘vergeten’ de rekening te betalen. Voor sommigen klinkt het als een nachtmerrie, voor mij werd het een manier van leven. Ik heb altijd geweten dat het tijdelijk was. Als iets zo doms als geldgebrek ervoor had gezorgd dat we stopten met studeren of een baan hadden aangenomen waar jij niet gelukkig mee was, dan zouden we voor het leven genaaid worden. Het heeft even geduurd, maar nu zijn we uit het bos, ik heb een mooi bedrijf, een mooi huis en zelfs een mooie auto. Deze constante zorgen over geld heeft me achteraf rationeler en evenwichtiger gemaakt. Ik weet hoe moeilijk het is om arm te zijn, maar ook dat we in een caravan net zo gelukkig zouden zijn samen.”€