Hoe een beleggingsobject kiezen?

Hoe een beleggingsobject kiezen?

Wat met een mooi woord Asset Allocation wordt genoemd, is eigenlijk het selectiecriterium bij het opbouwen van een beleggingsportefeuille. Geldt voor beleggingsvorm, landselectie, valutatype, sector en looptijd voor beleggingen in aandelen, obligaties, onroerend goed en edele metalen.

De beste investering kiezen

Het kiezen van de juiste beleggingsvormen (asset allocatieproces) gebeurt in vijf stappen:

• Keuze beleggingsvorm
• Land selectie
• Valutaselectie
• Keuze van sectoren en deadlines
• Selectie van individuele aandelen en obligaties, enz.

Bouw een beleggingsportefeuille van boven naar beneden

Een belegger staat voor een moeilijke keuze om te kiezen uit een aanbod dat honderden lokale aandelen, enkele duizenden buitenlandse aandelen en tienduizenden vastrentende effecten omvat.
de meest winstgevende
kiezen. Hij zou natuurlijk rechtstreeks individuele fondsen kunnen financieren
selecteren en analyseren
en zo zijn portefeuille van de grond af op te bouwen met de fondsen die hem het meest winstgevend lijken. Maar naast de enorme hoeveelheid tijd die het zou kosten, bestaat ook het risico dat het rapport verloren gaat.

Het is makkelijker voor investeerders
structuur
hem
portefeuille
van boven, eerst selecteren en verdelen uit grote groepen activa en vervolgens slechts een fractie van de oorspronkelijke alternatieven selecteren op het volgende lagere niveau.

Het top-down beslismodel reduceert en vereenvoudigt het aantal te analyseren investeringsobjecten en besluitvorming aanzienlijk. En het belangrijkste: de belangrijkste beslissingen over
de basis van uw portefeuille
, staat aan het begin van het proces. Het vermindert ook het risico op fragmentatie als gevolg van willekeurige en ongestructureerde aankopen.

Keuze beleggingsvorm

Al uw investeringsbeslissingen zijn gebaseerd op:
investeringsvormen
waarin u gaat investeren. Een belegger neemt eerst een beslissing over de verdeling van zijn kapitaal in aandelen, obligaties, termijndeposito’s, vastgoed, goud en andere soorten beleggingen, maar kiest in dit stadium nog niet voor één specifiek aandeel, één specifieke obligatie of één specifieke vastgoedbelegging. Het startpunt is de verwachte (voorspelde) efficiëntie
verschillende soorten investeringen en aanverwante
risico’s
.

Een bijkomend maar zeer belangrijk beslissingscriterium is:
liquiditeit
uit investeringen. Als u bijvoorbeeld al uw vermogen in één vastgoedproject belegt, kunt u het misschien alleen in noodgevallen verkopen met een groot waardeverlies. Als u echter in meerdere beleggingsobjecten belegt, kunt u bij plotselinge behoefte aan liquide middelen op elk moment beslissen welke u wilt verkopen.

Fundamentele voorraadanalyse

De optimale verdeling van verschillende beleggingsvormen in de portefeuille hangt uiteraard af van de persoonlijke situatie van elke individuele belegger. Een jonge student met een laag eigen vermogen houdt een groot deel van zijn portefeuille in liquide middelen zonder veel prijsrisico.

Aan de andere kant wordt voor pensioenen een grotere participatie in de portefeuille aanbevolen omdat, ondanks de recente onrust op de aandelenmarkten, de ervaring leert dat aandelenrendementen hoger zijn dan rente/opbrengst. beleggingshorizon op lange termijn. op meer traditionele investeringsvormen.

Kort voor het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd moet deze belegger profiteren van gunstige marktomstandigheden om afstand te doen van zijn aandelen en zijn middelen voor toekomstige jaren in te ruilen voor minder volatiele aandelen.

Land selectie

Nadat u ervoor heeft gekozen om bijvoorbeeld 40 procent van uw portefeuille in obligaties en 60 procent in aandelen aan te houden, moet u beslissen in welk land of welke regio het geld wordt belegd. Boven een bepaalde omvang kan het effectendepot immers niet meer alleen bestaan ​​uit obligaties en aandelen uit het land van herkomst van de belegger. Dit klinkt op het eerste gezicht misschien vreemd, maar daar zijn verschillende goede redenen voor.

Ten eerste verhoogt het het aantal in aanmerking komende effecten aanzienlijk. En hoe meer mogelijkheden, hoe beter u uw risico’s kunt spreiden (diversificatie). Aandelen uit één land, bijvoorbeeld uit Nederland, hebben noodzakelijkerwijs meerdere gemeenschappelijke beïnvloedende factoren, zoals de economische ontwikkeling van het land, de rente, alle wettelijke en fiscale voorwaarden, enz. Tussen Nederlandse en Amerikaanse aandelen daarentegen komen deze gemeenschappelijke beïnvloedende factoren natuurlijk veel minder vaak voor. Daarom bieden wereldwijd samengestelde aandelenportefeuilles doorgaans hogere gemiddelde rendementen met een lager risico.

De
economische ontwikkeling
, dus schommelingen in de economische groei van het land. De economische groei in alle landen is echter niet volledig parallel, maar min of meer verschoven in de tijd, zodat diversificatie ook hier is
risico beperking
kan bereikt worden. Waar een land zich precies bevindt in de conjunctuurcyclus en wat de vooruitzichten voor aandelenontwikkeling zijn, is het onderwerp van fundamentele macro-economische analyse.

Het risico van obligaties kan ook worden verminderd door diversificatie. Er moet echter voor worden gewaakt geen gebruik te maken van subtiele verschillen in rentetarieven tussen twee landen. Meestal is een hogere nominale rente in een land gewoon een gevolg van hogere inflatie en is de reële rente in beide landen bijna identiek. Als belegger moet u zich er echter van bewust zijn dat:
van koers veranderen
een land met hogere rentetarieven en hogere inflatie kan hogere renteopbrengsten weigeren.

Daarom moet bij internationale investeringen altijd rekening worden gehouden met de wisselkoers. Maar het behoort eigenlijk al tot de volgende fase van het asset-allocatieproces, valutaselectie.

Valutaselectie

De keuze van de valuta om in te beleggen is niet afhankelijk van uw keuze van het investeringsland. Het klinkt misschien ook vreemd, maar dat is het niet.

Ten eerste is er natuurlijk
buitenlandse euro-obligaties
. De belegger ontvangt uiteraard een redelijke rente voor dat land (landenrisico), maar rente en hoofdsom worden betaald in euro’s. De belegger heeft bijvoorbeeld geen wisselkoersrisico, maar er zijn natuurlijk andere risico’s die gemeenschappelijk zijn voor vastrentende effecten, zoals de kredietwaardigheid van de emittent, de impact van veranderingen in rentetarieven, enz.

Vooruit
obligaties in vreemde valuta
en met
buitenlandse aandelen
deze scheiding van investeringsvaluta en investeringsland is moeilijker, maar niet onmogelijk. Als u uw valutarisico wilt afdekken, kunt u een
aanleg van hagen
solliciteren naar. Een houder van Amerikaanse aandelen of in dollar luidende obligaties kan bijvoorbeeld:
valutatermijncontract
deel te nemen als hij weet dat hij het geld op een vooraf bepaald tijdstip nodig zal hebben en het wil voorzien van de huidige wisselkoers. Natuurlijk kost deze transactie hem iets, want niemand neemt zonder vergoeding het wisselkoersrisico van de belegger. Daarom moeten beleggers de kosten van een dergelijk hedging-ontwerp aftrekken van hun beleggingsrendement.

Voor institutionele beleggers, zoals beleggingsfondsen, pensioenfondsen of verzekeringsmaatschappijen, zijn valutafutures en valutaopties zeer waardevolle instrumenten om zich te beschermen tegen wisselkoersschommelingen.

Strategische asset allocatie

De tot dusver beschreven acties, het kiezen van de investeringsvorm, het kiezen van het land en het kiezen van het type valuta, worden beschouwd als onderdeel van de strategische assetallocatie. Het gaat daarbij vooral om fundamentele beslissingen, die de hoofdlijnen van het investeringsplan moeten aangeven. De volgende twee stappen dienen meer als verfijning en tellen daarom mee voor de tactische asset allocatie.

Keuze van sectoren en deadlines

Nadat is bepaald welk deel van het deposito aandelen of obligaties moet zijn, uit welke landen en in welke valuta, kan de daadwerkelijke selectie van individuele aandelen of obligaties beginnen. Maar eerst moeten we beslissen uit welke sectoren deze aandelen worden geselecteerd en welke looptijden we prefereren voor obligaties.

Voor de sectorselectie in aandelen gelden dezelfde motieven als voor de internationale diversificatie van onze aandelenportefeuille. Aandelen uit verschillende bedrijfstakken hebben minder gemeenschappelijke factoren dan aandelen uit dezelfde bedrijfstak. Vanzelfsprekend hebben de aandelen van twee autobedrijven een sterkere correlatie dan de aandelen van bijvoorbeeld een autofabrikant en een verzekeringsmaatschappij. Om een ​​effectieve diversificatie te bereiken en daarmee de risico’s te beperken, moeten daarom aandelen bewust uit verschillende sectoren worden geselecteerd.

De prijsontwikkeling in verschillende conjunctuurcycli varieert ook in verschillende industrieën. Er zijn zeer cyclische aandelen die sterk afhankelijk zijn van cyclische bewegingen, en relatief weinig cyclische sectoren, niet-cyclische aandelen. Sommige industrieën zijn zich al aan het begin van de cyclische opleving bewust van hun opleving, andere blijven achter. Dit effect kan grotendeels worden vermeden door het doelbewust combineren van aandelen van verschillende sectoren. Verschillende industrieën hebben specifieke statistieken, zoals ontvangen bestellingen, die worden ontdekt en geëvalueerd in de context van fundamentele analyse.

Vastrentende effecten worden aangeboden met looptijden variërend van enkele maanden (resterende looptijd) tot dertig jaar. Hoe langer de looptijd van de obligatie, hoe sterker de prijs reageert op veranderingen in rentetarieven en hoe langer deze duurt

totdat het geïnvesteerde bedrag weer vrijkomt door aflossing van obligaties.

Het te beleggen bedrag verdeelt u bij voorkeur over obligaties met verschillende resterende looptijden, zodat een deel van de portefeuille altijd kort voor de vervaldag beschikbaar is en de belegger meer liquiditeit heeft dan bij een volledige belegging in obligaties met een lange resterende looptijd.

Volgens de conjunctuur kent de rente echter ook een zekere conjuncturele regelmaat. Daarom is het verstandig om de rente te monitoren en meer te beleggen op langere termijn met relatief hoge rentes en meer op korte termijn te beleggen met lagere rentes.€