Geld is wettig betaalmiddel
Natuurlijk is geld een wettig betaalmiddel, zullen velen zeggen. Het kan echter allemaal wat genuanceerder dan we vaak denken. Hoeveel contant geld is er beschikbaar in onze winkels? Moeten retailers alle wettige betaalmiddelen accepteren, en zo niet, hoe ver mogen ze gaan? Sommige verhalen spreken voor zich.
Allemaal vragen die eenvoudig te beantwoorden zijn, mede omdat de wetgever het volgende zegt:
Met wettig betaalmiddel kunt u betalen voor goederen of diensten. Bijvoorbeeld met geld (bankbiljetten en munten), chipkaart of pinpas. Maar de wet verplicht niemand om wettig betaalmiddel te accepteren. De winkelier moet duidelijk maken als je bepaalde betaalmethoden niet kunt gebruiken.
Hoe gaan winkeliers hiermee om?
In winkels gaat het vaak mis. Om mensen niet meteen af te schrikken, de stickers (of andere uitingen) zijn niet altijd goed zichtbaar, wat vervelend kan zijn als je aan de kassa staat. Bovendien gaan mensen er altijd vanuit dat als ze rekeningen in de hand hebben, ze ermee kunnen worden betaald. Wat op zich niet zo’n vreemde gedachte is. Vanwege de kwetsbaarheid voor fraude en het feit dat winkeliers hun kleinere geld (dat uiteindelijk de bank betaalt) snel kwijtraken, nemen mensen liever niet meer geld aan.
Oefening
Een jaar geleden somde het Europese agentschap de problemen op waarmee sommige mensen worden geconfronteerd, soms met voor de hand liggende dingen en soms heel vervelend. Allemaal uit onwetendheid en erg onhandig in de praktijk. Enkele van de vele berichten:
- “Op de tweede dag stond ik in een lange rij bij Hema en bij de kassa moest ik 83,00 euro betalen en gaf ik de dame achter de kassa een briefje van 100 euro. Ik heb het niet vaak in mijn tas, maar deze keer wel, en het meisje kon er eerst niet tegen. Ik keek goed of ik zo’n sticker kon zien, maar die was er niet. Het was erg druk en uiteindelijk hield ze het briefje voor de scanner, wat prima was. Toen nam ze het briefje aan, maar met grote tegenzin.
- “Mijn vingermotoriek is niet zo goed en met weinig geld laat ik vaak dingen vallen. Ik ben blij dat je ook voor kleine bedragen kunt pinnen en nu echt alles kunt pinnen. Met deze beweging kan ik mijn hand goed beheersen. Onlangs kocht ik het in een kaaswinkel voor € 2,15 en het meisje keek me al aan alsof ik dat geld toch kon betalen. Toen haalde ze de pinautomaat tevoorschijn en omdat die niet snel genoeg aanging, begon ze te zuchten. Ik heb er uiteindelijk mee betaald, maar het is niet gelukt.”
- Bron: Agnali, Pixabay“Ik had wat oude dingen verkocht op een speciale markt en het bracht me ongeveer 650 euro op (op verschillende rekeningen). Ik wilde er nieuwe kleding voor de winter voor kopen en aangezien ik al een hele tijd aan het tellen was, vroeg de vrouw of ik voor dat bedrag spelden wilde gebruiken. Het kost geld om van bank te veranderen, dus dat wilde ik niet. De dame was niet geamuseerd en telde alle biljetten twee keer toen ik ze gaf. Ik voelde me behoorlijk verward. “
- “Vroeger had ik enkele herdenkingsmunten en elk van deze munten heeft een officiële waarde van €2. Ik wilde er vanaf, maar tot 3 winkels weigerden munten te accepteren.
- “Onlangs werd in een telefoonwinkel een biljet van 100 euro geweigerd. Ze accepteren geen bankbiljetten van meer dan 50 euro. Toen ik zei dat ik het nergens zag, zeiden ze dat het niet nodig was en dat ze het gewoon konden zien bij het betalen. Maar dat is niet het geval en ik verliet boos de winkel zonder het product te kopen.
“Geld is als mest; het is alleen goed als het verspreid wordt.” Francis Bacon
Nep
Het is duidelijk dat dit komt door de angst voor vals geld. De methoden worden steeds beter en nepgeld is vaak moeilijk te onderscheiden van echt geld. De bank trekt het perfect op en dan ben je als ondernemer je geld kwijt.
Aan de andere kant is het ook vreemd dat als iemand echt iets heel graag wil en betaalt met biljetten van 10 of 20 euro, er geen cheque is en je je gang kunt gaan.
Communicatie
Het belangrijkste is dat als je als winkelier iets niet accepteert (grote biljetten of bijzondere munten) je dat duidelijk moet maken, en dat gebeurt soms. Niet op de deur van de winkel en niet in de directe omgeving van de kassa. Sommige winkels gaan zo ver dat ze laten zien wat ze accepteren, en dat is duidelijk. Strikt genomen is het de plicht van de detailhandelaar om het in ontvangst te nemen als het niet aan zijn klanten wordt gemeld. Maar wat als de winkelier weigert? U kunt uw producten alleen retourneren.
Aangezien we er ook steeds meer van uitgaan dat je altijd wel ergens kunt pinnen, zou het fijn zijn om daar op gewezen te worden als het niet mogelijk is. Vastzetten is veilig en gemakkelijk en er wordt veel reclame voor gemaakt, dus we accepteren het bijna blindelings. Steeds meer mensen zijn het zat zonder contant geld en hebben alleen een kaart, wat weer voor problemen kan zorgen.
de overheid
Ook maakt de overheid soms een fout met betaalmethoden en wordt er bijvoorbeeld maar één optie gegeven voor parkeren. Chippen zie je soms als de enige optie, maar eind 2014 is chippen verleden tijd. Het is nooit echt een populair betaalmiddel geweest, anders zou het niet verdwijnen en daarom zou het weinig zin hebben om je bezoekers gewoon de mogelijkheid te geven om te chippen. Er zijn zoveel moderne betaalmethoden dat het een vergissing en onverstandig is om het als gemeente aan te bieden.
Bank versus winkelier
Bankiers willen ook geld verdienen, dus als winkelier betaal je voor je geld. Het lijkt verkeerd, want het is jouw geld. Maar de bank moet dingen doen, dus het is niet zo vreemd als de winkelier ook voorzichtig wil zijn bij het uitdelen van wisselgeld.
Een winkelier krijgt ook graag zoveel mogelijk contant geld met een pinpas, omdat het bij zich hebben van grote hoeveelheden contant geld zowel risicovol is als terug op de bank moet worden gestort…wat kosten met zich meebrengt. Pinbetaling aan een winkelier is overigens ook niet gratis, maar wordt om verschillende redenen door de meeste winkeliers gekozen.
Eindelijk
Het is niet zo vanzelfsprekend als we vaak denken, het geldt zeker ook voor geld. Een beetje geld op zak en een kaart is nog steeds de beste manier om te gaan, terwijl een goede manier van communiceren veel misverstanden zou kunnen voorkomen.€