Beleggen in aandelen: distributie van aandelendividend uitgelegd

Voor de leek klinkt dit misschien vreemd: de meeste beleggers willen geen inkomsten halen uit hun effectenportefeuille. “Dit geld komt bovenop mijn inkomen, en een aanzienlijk deel daarvan moet worden afgedragen aan de belastingdienst”, is de grondgedachte. Het bedrijfsleven weet dit en maakt daar goed gebruik van door aandelen uit te keren in plaats van contante dividenden (stockdividenden). Maar heeft het ook zin?

Aandelen: Stockdividend

In plaats van een contant dividend van bijvoorbeeld 1 euro kan het bedrijf aandelen uitkeren voor een bedrag van 2 procent. In dat geval,
aandeelhouder
voor elke honderd aandelen die hij in portefeuille heeft, twee meer. In de praktijk betekent een dergelijk dividendaanbod dat de meerderheid van de aandeelhouders zal kiezen voor dividend in aandelen. Het bedrijfsleven vindt dat mooi, omdat zo de winst binnen het bedrijf kan worden gehouden en in de reserves kan worden gestopt.

Agioreserve en nominale waarde

De
investeerders
over de uitkering van deze aandelen is doorgaans geen belasting verschuldigd. Uitkeringen komen meestal uit voorraadwaarderingsreserves die beleggers zelf hebben gecultiveerd. EEN
deel Premium
wordt gecreëerd door boven pari aandelen uit te geven. Indien de vennootschap aandelen uitgeeft voor 10 euro en de nominale waarde is 1 euro, dan wordt uit de opbrengst van deze uitgifte 9 euro per aandeel overgeboekt naar de agioreserve. Aangezien de aandeelhouders zelf deze reserve hebben aangelegd, kan de vennootschap ook gratis uitkeringen doen aan aandeelhouders.

Aandelendistributie is zinloos

Een aandeelhouder met honderd aandelen krijgt er nog twee – met een splitsing van twee procent – zodat hij er nu 102 heeft.
echter dezelfde rechten
als honderd aandelen in het bezit van die belegger voorafgaand aan de aandelendistributie. De winst per aandeel daalt ook omdat de wig dunner is geworden omdat iedereen 2 procent meer aandelen bezit. Daarom zijn dergelijke voordelen zinloos. Die kun je beter weglaten, want dan worden alle kosten (inclusief reclame) bespaard.

Ook moet worden bedacht dat aandeelhouders min of meer gedwongen zijn te kiezen voor een uitkering in aandelen. Doen ze dat niet, dan daalt het percentage voor dat bedrijf.

Toelichting stockdividend

Sommigen, zowel aandeelhouders als bedrijfsleiders, blijven aandelensplitsingen door de vingers zien. Daarom hebben ze het volgende voorbeeld, waaruit blijkt dat de uitkering in aandelen er niet toe doet.

Voorbeeld

Het kapitaal van de investeringsmaatschappij bedraagt EUR 500 miljoen. Dit bedrag is de waarde van alle aandelen in de portefeuille van dat fonds en de waarde van alle niet-belegde contanten. Het aantal aandelen in omloop is 5 miljoen. De waarde van één aandeel is 100 euro. Vijf miljoen keer 100 euro is 500 miljoen euro.

De investeringsmaatschappij is van plan een dividend uit te keren van 3 euro in contanten of 5 procent in aandelen uit de agioreserve. Zoals gebruikelijk kiezen aandeelhouders voor een aandelensplitsing. Daardoor stijgt het aantal aandelen in omloop naar 5,25 miljoen. Het vermogen van het fonds verandert niet; dat blijft 500 miljoen euro. Zo zal de waarde van deze aandelen na uitkering in aandelen dalen tot 95,24 euro (100 gedeeld door 105). Na deze operatie zijn er 5,25 miljoen aandelen in omloop met een waarde van 95,24 euro en een balanstotaal van 500 miljoen euro.

Belastingdienst en belastbaar inkomen

Het is begrijpelijk dat
Belastingdienst
inkomsten uit effecten als belastbaar inkomen. Dit inkomen is de vrucht van rijkdom. Het is ook begrijpelijk dat er geen belasting wordt geïnd over de uitkeringen van de reserve aandelenwaardering: de aandeelhouders verzamelden het geld zelf.

Meer informatie over investeringen

Meer weten over beleggen? Lees dan de special
Investeringen in onroerend goed
en vind alle informatie!€